2. Hoe duurzaam is duurzaam
Het is een vraag die iedereen zich wel eens stelt. Holland Mast presenteert in zijn branche de aluminium mast als de betere versie van glasvezelversterkte polyester masten of houten masten. Is dit ook zo? Een polyester vlaggenmast heeft vele nadelen. De oplosmiddelen en kunstharsen die bij de productie van polyester masten vrijkomen en worden gebuikt, zijn zeer slecht voor het milieu én de gezondheid van de productiemedewerkers als er niet voor 100% adequate bescherming wordt gezorgd. Onze bezoeken aan fabrieken hebben geleerd, dat dit niet volledig het geval is.
Het afvoeren en verwijderen van na 10 tot 25 jaar afgeschreven polyester vlaggenmasten is een probleem. Het is kostbaar en lastig. Het polyester afval verdwijnt in de praktijk bij het normale afval! Uit diverse onderzoeken naar thermoharders en polyester wordt duidelijk, dat vooral de combinatie met glasvezel als problematisch wordt beschouwd. Om deze reden is polyester voor Holland Mast de laatste keus.
Holland Mast levert en monteert aluminium en houten masten. Milieuvriendelijk aluminium is veruit het meest verkocht vanwege de stevigheid, lange levensduur, het naadloze design en de onderhoudsarme aard. Aluminium vlaggenmasten zijn uitstekend bestand tegen extreme weersomstandigheden en bij uitstek geschikt voor plaatsing op grote hoogte. Aluminium kan bovendien worden hergebruikt. Het kan meerdere keren worden omgesmolten, zonder kwaliteitsverlies. De houten masten worden gemaakt van Noors grenen, dat wordt verlijmd. De mast behoudt hierdoor zijn sterkte. Onze duurzame masten voldoen aan alle richtlijnen, eisen en certificeringen.
Uit www.varen.be (polyesterboten, materiaal idem aan polyester masten):
“In de jaren 60 en 70 is men begonnen met de massale constructie van schepen in polyester. Die vaartuigen gaan gelukkig lang mee maar ze hebben momenteel hun levenscyclus volgemaakt en moeten gesloopt worden. Doordat er nog niet te veel zijn en Belgen als het moet heel creatief kunnen zijn stelt zich nog geen groot probleem maar feit is dat we in België nog geen sloperijen hebben voor polyesterschepen. Er zijn wel al enkele schroothandelaars die naast de klassieke afbraakwerken ook al eens een polyesterschip zullen aanpakken. Bij één van mijn contacten met een sloper vernam ik dat ze dergelijke klussen op verplaatsing doen, dus zo nodig ook op de botenparking, dat dit een kwestie van een paar uur is en dat ze alles opruimen en meenemen. En ja voor een 35 voet boot, zowat 5 – 6 ton moet je zo een 1.500 euro rekenen. Op de vraag waar men met het polyester bleef werd het stil en sprak men van een hakselaar ergens in het land.
Een uitbater van een botenparking ging een aantal verloederde bootjes te lijf met een grote bulldozer. De bootjes werden ineengestampt en het polyester werd vervolgens als grof huisvuil afgevoerd.
Thermoharders zoals polyester en in hars verwerkt glasvezel worden immers niet als gevaarlijk afval beschouwd. Die dingen gaan op de meeste containerparken dan ook gewoon in de containerpers om als gewoon huisvuil te werken afgewerkt.”
Het volledig artikel: https://www.varen.be/2015/06/01/polyester-recyclage/